محمدحسین بهزادفر، حافظ کل قرآن کریم در سی و هفتمین دوره جشنواره ملی قرآن و عترت دانشجویان کشور که اخیراَ به میزبانی دانشگاه فرهنگیان در ارومیه برگزار شد، طی یک رقابت هیجانانگیز در فینال این رشته که با حضور محمدرسول تکبیری، رضا نادی، محمدمهدی رضایی و امیرحسین زرگری برگزار شد، موفق به کسب رتبه اول شد.
او متولد 19 بهمن 1379 و دانشجوی مقطع کارشناسی ارشد رشته حقوق مالکیت فکری در دانشگاه شهید بهشتی است. بهزادفر همچون مسابقات سراسری قرآن دانشجویان وزارت علوم که اردیبهشتماه امسال برگزار شد، جایزه خود را به شهید آرمان علیوردی، شهید مدافع امنیت و البته پدرش که اخیراَ دعوت حق را لبیک گفته، تقدیم کرد.
در حاشیه روز پایانی سی و هفتمین دوره جشنواره ملی قرآن و عترت دانشجویان کشور و در حالی که شاد از دریافت رتبه نخست این رویداد بود، پای صحبتهای او نشستیم تا از دغدغههای خود در حوزه قرآن کریم بگوید. مشروح این گفتوگو در ادامه آمده است؛
محمدحسین بهزادفر، در گفتوگو با خبرنگار ایکنا، در مورد تأثیر مسابقات و جشنوارههای قرآنی در قرآنی شدن فضای جامعه گفت: همیشه این سوال مطرح بوده که مسابقات حتی در بالاترین سطح، چقدر در گسترش فرهنگ قرآنی بین مردم تأثیر دارد؟ این سوال در فضای دانشگاه خیلی جدیتر باید پرسیده شود، چرا که با توجه به جنس فرهیختهتر مخاطبان و جوان بودن آنها، اگر روی آنها تاثیر بگذاریم میتوانیم جامعهای را تغییر دهیم. برداشتی که از فضای قرآنی در دانشگاهها دارم این است که از حیث اجرای برنامههای قرآنی مناسب، نیست. فضا خوب است اما آن فضایی که باید باشد وجود ندارد.
این حافظ کل قرآن با تأکید بر اینکه ظرفیتی که دانشگاهها، دانشجویان، اساتید دانشگاه و ارگانهای دانشگاهی دارند خیلی بیشتر از وضعیت فعلی است، اما ما به حداقلها اکتفا کردهایم، تصریح کرد: عمدتاَ احساس میکنم در فضای دانشگاه فعالیت قرآنی محدود به جشنوارههای قرآنی شده است و در سالهای مختلف سطح آن ضعیف و قوی است. خیلی بیشتر میتوان از این ظرفیت استفاده کرد اما در عمل این اتفاق نمیافتد.
وی در مورد جشنواره سی و هفتم و کیفیت برگزاری آن بیان کرد: انصافاَ سطح مسابقات در رشته حفظ کل و قرائت خیلی خوب بود و امتیازات شرکتکنندگان بسیار بهم نزدیک بود. برگزاری جشنواره از حیث اجرایی هم در حد متوسط بود، دوستان برگزارکننده زحمت خودشان را کشیده بودند اما همواره نقصهایی هست که با کمی اهتمام میتواند نباشد. به عنوان مثال روز اول مسابقات قرار بود رقابتهای رشته حفظ کل برگزار شود، اما سیستم صوتی بسیار نامناسب بود و همین برای ساعاتی شروع مسابقات را به تأخیر انداخت.
بهزادفر در پاسخ به این سوال که به عنوان یک حافظ جوان مهمترین مانع تحقق مطالبه مقام معظم رهبری در حوزه حفظ قرآن را در چه چیز میدانید؟ گفت: احساس میکنم یک نادیدهانگاری عمدی یا شبه عمد در مورد حافظان قرآن و برگزیدگان مسابقات در رشته حفظ به چشم میخورد. امیدوارم این از عمد نباشد اما آنچه در عمل میبینیم انگار حافظان در جامعه قرآنی جایگاهی ندارند. با اینکه تعداد حفاظ کم نیست و به مدد رهنمودهای مقام معظم رهبری در سالهای اخیر افزایش هم یافته است.
نفر اول سی و هفتمین دوره جشنواره ملی قرآن و عترت دانشجویان کشور در رشته حفظ کل قرآن با تأکید بر اینکه حافظان قرآن هیچ محلی برای عرضه توانمندیهای خود ندارند و مسابقات تنها محل دیده شدن آنهاست، گفت: کسی که کار حفظ انجام میدهد، دوست دارد هر از چندگاهی به چالش کشیده شود و به محفل یا مراسمی دعوت شود، این بحث تنها در حوزه مسابقات محقق میشود. این وضعیت در مورد بانوان به شدت بدتر است و آنها هیچ محلی برای عرضه ندارند.
بهزادفر با طرح این سوال که چرا کاروان قرآنی نور که هر سال به حج اعزام میشود سهم بسیار ناچیزی برای حافظان در نظر گرفته است؟ اظهار کرد: سفر حج و کاروان نور یکی از بهترین مواردی است که باید قدرت جمهوری اسلامی در تربیت حافظان قرآن را نشان دهیم. از این طریق میتوانیم نشان دهیم جمهوری اسلامی در زمینه قرآن و به خصوص حفظ قرآن چقدر پیشرفت داشته است. میتوانیم نشان دهیم کشوری که روزگاری به تعداد انگشتان یک دست حافظ قرآن نداشته است، اکنون هزاران حافظ کل قرآن دارد که بدون هیچ اشتباهی آیات وحی را حتی بهتر از خود اعراب تلاوت میکنند.
وی با اشاره به اینکه مسلمانان کشورهای دیگر در گذشته صحت قرآنهای ما را به چالش میکشیدند، گفت: کاروان نور جایی است که باید حافظان قرآن حضور داشته باشند تا به صورت عملی نشان دهند نه تنها قرآن ما هیچ تفاوتی به قرآن آنها ندارد، بلکه ارائه قرآن از سوی حافظان ایرانی حتی بهتر از خود آنهاست.
بهزادفر تصریح کرد: همه این مسائل کم کم جمع میشود و در نهایت به جایی میرسد که حافظ قرآن با خود خلوت میکند و از خود میپرسد حفظ قرآن چه آوردهای برای من داشته است؟ حتی از لحاظ معنوی این آورده برای من چه بوده است؟ آیا یک سفر حج در شأن حافظان نیست؟ در محافل قرآنی مردم چه بسا گاه بیشتر از تلاوت از حفظ بهره ببرند، چون برای آنها جالب است که یک فرد حافظ قرآن باشد و در لحظه آیه را تشخیص دهد، چرا باید این را از مردم دریغ کنیم؟ احساس میکنم خیلی میتوانیم در این فضا فرهنگسازی کنیم. با این وضعیت بعید است 10 میلیون حافظ قرآن که مطالبه مقام معظم رهبری بوده است، محقق شود، نه تنها به این رقم نخواهیم رسید شاید نتوانیم 100 هزار حافظ هم تربیت کنیم.
این حافظ کل قرآن در پاسخ به این سوال که برای قرآنی شدن فضای دانشگاه چه باید کرد؟ سهم دانشجو و دانشگاه در این فضاسازی به چه صورت است، گفت: سهم دانشجویان کمتر از دانشگاه نیست. من به عنوان کوچکترین عضو خانواده حافظان قرآن احساس میکنم، مقداری هم خودمان به حداقلها اکتفا کردهایم در حالی که ظرفیت بسیار بیشتری داریم. اگر قرار باشد در این فضا آتش به اختیار عمل کنیم اینقدر کار انجام نشده و کار روی زمین مانده هست که نیازی به حکم و دستور و .. نباشد.
وی افزود: یک دانشجوی حافظ قرآن میتواند با رفتار خوب، اخلاق خوب و با عمل خوب قرآنی بودن را به نمایش بگذارد، نوع تعامل دانشجوی قرآنی با سایر دانشجویان و اساتید در درجه اول میتواند تأثیرگذاری مثبت داشته باشد، در درجات بالاتر تبلیغ چهره به چهره و نفر به نفر و مواردی از این دست است که متاسفانه اینگونه نشده است.
نفر اول سی و هفتمین دوره جشنواره ملی قرآن و عترت دانشجویان در رشته حفظ کل قرآن در پاسخ به این سوال که چرا دانشجویان قرآنی در فضای دانشگاه منفعل هستند؟ گفت: واقعاَ اینگونه نیست که بگوئیم جامعه به این موضوعات علاقه قلبی ندارد. دانشجویان برای قرآن احترام قائل هستند، این ما هستیم که فکر میکنیم اگر تشویق به ورود به این فضا را داشته باشیم از سوی مردم پس زده میشویم و ممکن است با توهین مواجه شویم.
وی در پایان بیان کرد: من قبل از شروع مسابقات مانند مرحله دانشگاهی وزارت علوم که در لرستان برگزار شد نیت کرده بودم تا ثواب تلاوتهایم را به روح پدرم و به روح دوست عزیزم شهید آرمان علیوردی تقدیم کنم. از مخاطبان این گفتوگو هم تقاضا دارم برای شادی روح این شهید و پدر بنده فاتحه و صلواتی قرائت کنند.
سمیه عیادی
انتهای پیام