نیم‌نگاهی به «اسوه»؛ طرحی قاری‌پرور

به گزارش خبرگزای بین‌المللی قرآن(ایکنا) طرح آموزشی - تربیتی «اسوه» با هدف پرورش قاریان متخلق و آشنا به فن تلاوت قرآن از 1393 توسط شورای عالی قرآن و همکاری جامعه فرهنگی قرآنی عصر، آغاز به کار کرده است.
دوره پنجم این طرح از تاریخ 3 تا 18 شهریورماه امسال با حضور 48 قاری نوجوان از سراسر ایران به صورت اردوی آموزشی در تهران و اصفهان، برگزار شد، با پایان یافتن این طرح بر آن شدیم تا نیم‌نگاهی به نقاط ضعف و قوت آن بپردازیم، در همین راستا با تعدادی از این افراد گفت‌وگو داشتیم تا منجر به تهیه این گزارش شد.
توجه بیشتر به دروس تخصصی در کنار مباحث تربیتی
برخی از قاریان نوجوان شرکت‌کننده در این طرح، معتقدند، اگر در ارائه درس‌ها، سرفصل‌های بهتر و مفیدتری در نظر گرفته شود، بیشتر قابل استفاده خواهد بود. به نظر می‌رسد در این دوره به مباحث تربیتی بیش از پیش توجه شده است. اگر به مباحث تخصصی مانند صوت و لحن و تجوید اهمیت بیشتری داده شود در سطح کیفی دوره و قاریان اثر بیشتری خواهد داشت، البته نه به این معنا که کلاس‌های تربیتی وجود نداشته باشد، بلکه کلاس‌های تخصصی باید نمود بیشتری داشته باشد.
تعدد اساتید؛ مفید یا مضر
تغییر اساتید در هر دوره، موجب سردرگمی قاریان شده است، به طوری که برخی از این قاریان نوجوان، معتقدند که اگر از دوره اول طرح در هر یک از سرفصل‌ها یک استاد معرفی می‌شد، قرآن‌آموزان دچار ابهام نشده و هر سال با حرف‌ها و نظرات متفاوت اساتید مواجه نمی‌شدند.
تغییر استاد در هر دوره، نمی‌تواند به یک قاری کمک کند، طبیعتاً اساتید مختلف با متدهای مختلفی تربیت شده و به درجه استادی رسیده‌اند به ویژه در مقوله صوت و لحن که نظرات اساتید در مواردی با هم بسیار متفاوت است به طوری که ممکن است یک استاد به تلاوت‌‌های عبدالفتاح شعشاعی در تقویت لحن اعتقاد داشته باشد و دوره بعد استادی نه تنها به عبدالفتاح اعتقادی ندارد، بلکه معتقد است باید از قاری دیگری مانند مصطفی اسماعیل تقلید شود.
تصور اینکه در طول پنج دوره، اساتیدی با متدهای فکری مختلف به قرآن‌آموزان نسخه بدهند، طبیعتاَ جز این نخواهد بود که قاری به ویژه قاری نوپا، تمرکز فکری خودش را از دست می‌دهد و ماحصل پنج دوره استفاده از اساتید مختلف ولو اینکه اساتید بین‌المللی هم باشند این می‌شود که قرآن‌آموز بالاخره نمی‌داند که برای تقویت لحن از کدام استاد و چه مدت تقلید کند.
البته تلمذ کردن و استفاده از نکات اساتید مختلف، مفید فایده خواهد بود، اما به نظر می‌رسد، اگر آئین‌نامه‌ای برای انسجام اساتید وجود داشته باشد، قرآن‌آموزان با بلاتکیفی و پراکندگی در گفته‌‌‌ها و نکات اساتید مواجه نشوند.
پیشنهادات و انتقادات عملی شود
مسئولان این طرح در پایان دوره از قرآن‌آموزان می‌خواهند تا برگه‌های انتقادات و پیشنهادات را تکمیل کنند، اما این قاریان نوجوان می‌گویند با وجود مکتوب شدن انتقادات و پیشنهادات باز هم تغییر محسوسی مشاهده نمی‌شود.
نمونه بارز عدم رسیدگی به انتقادات و نظرات این است که قاریان قدیمی، دوره اول را بهترین دوره طرح اسوه می‌دادند و معتقدند با وجود خوب بودن دوره و رضایت عمومی که از طرح وجود دارد، اما کیفیت دوره اول طرح بالاتر از بقیه دوره‌ها بوده است. همچنین از سفر به عتبات عالیات، جزء بهترین ایام این دوره یاد می‌کنند.
در مجموع این قاریان جوان از روند برپایی چنین دوره‌های آموزشی و تربیتی ابراز رضایت داشتند.