Sining ng Pagbigkas ng Qur’an/14 Aestetiko na mga Tampok ng Pagbigkas ng Qur’an ni Shahat Muhammad Anwar
Sa kurso ng bawat isa sa kanyang mga pagbigkas, mayroong proporsyonalidad sa pagitan ng mga pangungusap ng Lahni (tunog) at ang kanyang paggawa ng mga simetriko ay napaka-likhain at may ilang mga lawak.
Si Shahat Muhammad Anwar (1950-2008) ay lumaki sa isang rehiyon kung saan ang pagbigkas ng Qur’an ay nasa ilalim ng impluwensiya ng mga pagbigkas nina Sheikh Az-Zinani at Mahmoud Hamdi al-Zamil.
Tila sa kanyang pagbigkas, itinuring ni Shahat na ang bawat salita ay may pansariling kaugalian at binasa ang mga ito nang paisa-isa. Ito ay dahil maraming mga beses siyang nakinig sa mga pagbigkas ni al-Zamil.
Ang isa pang tampok ng pagbigkas ng Shahat ay pagkakasundo. May pagkakaisa, balanse, pagkakaisa at pagkakasundo sa mga elemento ng kanyang pagbigkas. Sa kasalukuyang mundo kung saan ang sayber na kalawakan ay nangingibabaw sa lahat ng mga aspeto ng buhay, ang bagong henerasyon ay karaniwang wala sa kalagayan na makinig sa lahat ng pagbigkas at makinig sa bahagi nito. Pinipigilan nito ang mga pag-aaral ng pagkakaisa at pagbibigkas nang maayos.
Ang isang katanungan na maaaring itaas para sa susunod na mga henerasyon ng mga qari ay kung bakit maganda ang pagbigkas ni Shahat. Upang masagot ang tanong na ito kailangan nating malaman kung ano ang mga katangian ng isang likhang sining. Kapag pinag-aaralan natin ang mga pangunahing kaalaman sa aestetiko at pilosopiya ng sining, nakakarating tayo sa ilang mga simulain, kabilang ang kaayusan at regularidad, na alin umaakit sa madla.
Ang pagbigkas ng Shahat ay may regularidad, kaayusan at balangkas. Ang isa pang simulain ay simetrya at proporsyonalidad. May proporsyonalidad sa pagitan ng mga pangungusap ng Lahni sa pagbigkas ni Shahat, katulad ng halimbawa, si Mustafa Ismail. Ang paggawa ng mga simetriko ay napaka-malikhain at may tiyak na lawak sa pagbigkas ni Shahat. Ang isang halimbawa nito ay mapapansin sa kanyang pagbigkas ng unang mga talata ng Surah Ash-Shams. Pinag-isipang mabuti ni Shahat ang mga disenyong ito at unti-unting naging mahusay ang kanyang mga pagbigkas.
Alam niya ang musika ng mga salita at mga konsepto ng mga talata. Tiyak na isinasabuhay niya ang mga disenyong ito nang pribado at sa mga sesyon ng pagbigkas at unti-unting nagamit ang mga ito sa kanyang pagganap at lumikha ng natatanging mga pagbigkas.
Sa mga pagbigkas ni Shahat ay nakikita natin ang isang utos na higit pa kaysa doon sa mga pagbigkas ni Dalubhasang Abdul Basit. Kahit na ang pagbigkas ni Abdul Basit ay sumunod sa isang nakapirming modelo, ang kay Shahat ay espesyal.
Sa isang tiyak na panahon, ang pagbigkas ni Shahat ay ang pamantayan para sa paghatol sa pagganap ng mga kalaban sa mga kumpetisyon sa Qur’an sa bansa.
Narito ang kanyang pagbigkas ng Surah Ad-Dukhan, mga talata 10-12:
