کوشش در بازیابی اسناد و مدارک نهج‌البلاغه؛ بهترین خدمت سیدمحمدمهدی جعفری
استاد علوم قرآن و حدیث دانشگاه تهران گفت: دکتر سیدمحمدمهدی جعفری، خدمات مختلفی به نهج‌البلاغه داشته‌اند ولی از نظر بنده یکی از بهترین و موفق‌ترین خدماتشان کوشش در بازیابی اسناد و مدارک نهج‌البلاغه است.
به گزارش ایکنا، مجید معارف؛ استاد علوم قرآن و حدیث دانشگاه تهران، شامگاه 29 آبان ماه در آیین نکوداشت سید محمد مهدی جعفری، نهج‌البلاغه‌پژوه کشور که از سوی خانه اندیشمندان علوم انسانی و با مشارکت انجمن علمی مطالعات نهج‌البلاغه برگزار شد با بیان اینکه آقای جعفری خدمات بی‌شماری به ساحت علم و به خصوص نهج‌البلاغه دارند، گفت: ایشان هم مترجم نهج‌البلاغه هستند و هم از جهت شناخت‌شناسی و کارهای تصحیحی در زمینه نهج‌البلاغه کار کرده‌اند؛ شرح هم بر نهج‌البلاغه نوشته‌اند ولی بنده از منظر حدیثی به فعالیت ایشان بپردازم زیرا آفات و عوارضی، برخی از کتب حدیثی از جمله نهج‌البلاغه را گرفته است و آن منابع، اسناد و مدارک و تقطیعاتی است که رخ داده است.
استاد دانشکده الهیات دانشگاه تهران با تجلیل از تلاش ایشان در این عرصه، ادامه داد: شیوه محدثان بزرگ در دوره متقدمین این بود که کتب حدیثی را در موضوع‌بندی ویژه از طریق متن حدیث با سند در دستور کار قرار دهند؛ کتبی مانند کافی کلینی و تهذیب و استبصار شیخ طوسی، صحیح مسلم و بخاری ضمن اینکه متون را طبقه‌بندی موضوعی کرده‌اند که لازمه آن تقطیع هم بوده است هر حدیث را با سند نقل می‌کردند زیرا سند یکی از راه‌های اعتبار روایات است.
وی افزود: این وضع عمومی کتب حدیثی بوده است ولی در کنار این، اتفاقاتی درباره برخی از کتب رخ داده است و آن اینکه گاهی متن‌ها دچار تقطیع یا عاری از سند یا غریبه و بیگانه با مصدر و منبع اصلی شده‌اند و اینها گونه‌ای از عوارضی است که رخ داده است. بسیاری از روایاتی که از پیامبر(ص) و ائمه صادر شده است حالت خطبه‌ای و پیوسته داشته در نتیجه محدثان بزرگ برای اینکه استفاده از متون در موضوعات مورد علاقه اندیشمندان رخ دهد متن‌ها را تقطیع و دسته‌بندی کرده‌اند که البته چون هوشمندانه انجام شده است مشکلی ایجاد نمی‌کند.
معارف اضافه کرد: ابن صلاح دمشقی می‌گوید تقطیع مصنف، جواز علمی داشته است و بهتر است این کار را بکنیم و محدثانی چون بخاری و مالک و ... هم این کار را کرده‌اند؛ البته کتب اربعه شیعه هم بر مبنای تقطیع محدثان رخ داده است؛ شهید صدر معتقد است که این کار خیلی هوشمندانه در هزار سال رخ داد و سبب شد تا روایات ما مورد مطالعه موضوعی قرار بگیرد. نسبت به قرآن هم فرموده است که ما هزار سال از مسئله تقطیع آیات قرآن به موضوعات علمی عقب هستیم که البته به ابتکار ایشان سنت تفسیر موضوعی هم ایجاد شد.
استاد دانشگاه تهران با بیان اینکه اصل تقطیع اگر هوشمندانه رخ دهد ظاهرا کار بدی نیست، گفت: ولی در مورد نهج‌البلاغه شاهد تقطیع موضوعی در ابواب آن نیستیم؛ در نگرش نهج‌البلاغه توسط سید رضی اتفاق دیگری رخ داده است و آن تقطیع بلاغی بوده است یعنی وی به این مسئله اهتمام نداشته است که یک خطبه را از اول تا انتها ذکر کند و اکثر خطب با تقطیع نوشته شده است و آن انتخاب مواضع بلاغی خطبه از منظر سید رضی است.
وی افزود: در نهج‌البلاغه علاوه بر تقطیع موضوعی دو اتفاق دیگر هم رخ داده و مشکلاتی ایجاد کرده است؛ اول مسکوت‌گذاری منابع سخنان امام علی(ع) است که خودش نوعی از حذف است مگر در 16 مورد مثلا در چند بخش از حکمت‌ها، سید رضی به ذکر منابع پرداخته است همچنین منبع خطبه 32 نهج‌البلاغه را نقل کرده است. لابد در آن منابع و مصادر، سلسله اسنادی هم داشته است زیرا هم دأب محدثین و هم دأب مورخین بوده است در حالی که الان در خطب نهج‌البلاغه سندی نمی‌بینیم.
جدی گرفتن اسناد روایات فقهی و تساهل در اسناد روایات غیرفقهی
معارف با طرح این پرسش که حذف سند و منبع چرا انجام شده، تصریح کرد: مهمترین دغدغه محدثان این بود که اخبار فقهی را با سند نقل کنند؛ احمد بن حنبل گفته است ما در روایات حلال و حرام شدید می‌گرفتیم ولی در اخبار غیرفقهی تساهل داشتیم. اخبار عقایدی را هم بدون سند نقل می‌کردند زیرا پشتوانه این اخبار تعقل و فطرت انسان است. تحف العقول هم چون متنی اخلاقی است فاقد سند است.
معارف بیان کرد: در تفسیر عیاشی هم شخصی آن را پاک‌نویس کرده و گفته است چون من خدمت عیاشی نرسیده‌ام اینها را به صورت معلق ذکر می‌کنم تا او را ببینم و بعد اسناد را ذکر کنم. گاهی برای اختصار کتاب و استفاده عمومی، اسناد را حذف می‌کردند مانند اسناد من لا یحضره الفقیه که اخبار به صورت معلق است و البته بعدها شیخ صدوق در انتهای آن مشیخه نوشت تا روایات به مسند تبدیل شوند. لذا با انگیزه‌های مختلف، ثبت حدیث با سند فروگذار شده و روایات به صورت مرسل آمده است.
وی با طرح این پرسش که انگیزه سیدرضی چه بوده است که منابع را مسکوت گذاشته، اسناد را حذف کرده است و متن‌ها را تقطیع کرده است، گفت: در مورد تقطیع متن انگیزه او انتخاب سخنان ابلغ از فرمایشات امام علی(ع) است ولی در مورد حذف اسناد و عدم ذکر منابع، توضیح نداده است و ما در این زمینه می‌توانیم حدس بزنیم که اولا محتوای نهج‌البلاغه چندان مناسبتی با مسائل فقهی ندارد و عمدتا موعظه و مباحث اخلاقی و سیاسی و اجتماعی است؛ گو اینکه شیخ حرعاملی آن را از مصادر وسائل‌الشعه قرار داد تا حداقل استفاده‌های فقهی از آن بکند ولی در مجموع، نهج‌البلاغه جزء کتب غیرفقهی است.
این حدیث‌پژوه اظهار کرد: به نظر می‌آید سید رضی تابع این منطق و اصل بوده است که مشک آن است که خود ببوید نه آنکه عطار بگوید. از دید وی ذکر منبع و سند، سخن عطارانه بوده است ولی نهج‌البلاغه قائم به اعتبار خودش است و اعتبار ذاتی فرمایشات امام علی(ع) پشتوانه آن است لذا ابن ابی الحدید گفته است که این کلام، دون کلام الخالق و فوق کلام المخلوقین است. با این منطق و حدس نهج‌البلاغه، مرسل شد و منابع و اسناد آن معلوم نیست.
تردید مشککان درباره استناد نهج‌البلاغه به علی(ع)
وی در ادامه با بیان اینکه عدم ذکر سند و منبع ظاهرا چالشی را از جانب منتقدین و مشککین پیش روی نهج‌البلاغه قرار داده است، افزود: ابن خلکان اربلی بین سید رضی و مرتضی تشکیک کرده است و می‌گوید شاید کسی که اینها را جمع‌آوری کرده است خودش هم نوشته باشد و در انتها هم گفته است الله اعلم که در شان محقق نیست بگوید الله اعلم؛ و جالب اینکه گفته است مردم می‌گویند که جمع‌آوری کننده کتاب، نویسنده آن است؛ در هر صورت این تشکیک ابن خلکان نسل به نسل منتقل شد تا به معاصرین ما هم رسید.
استاد دانشگاه تهران بیان کرد: وقتی نهج‌البلاغه دچار چالش شد برخی را به تکاپو انداخت که در اسناد و مدارک و منابع نهج‌البلاغه تلاشی دوچندان داشته باشند و از جمله آقای دکتر سیدمحمدمهدی جعفری در کتاب گران‌مایه خود با عنوان «پژوهشی در اسناد و مدارک نهج‌البلاغه» و در اثر شرح مشترک با آیت‌الله طالقانی در کتاب پرتوی از نهج‌البلاغه، چنین کاری کرده‌اند. ایشان گرچه خود را ویراستار این کتاب معرفی کرده است ولی نقش اصلی بر دوش ایشان بوده است. ایشان در کتاب «آفرینش هنری در گفتار نبوی» هم حدود 400 سخن از پیامبر(ص) را مصدریابی کرده‌اند که اینها بدون تردید خدمتی بزرگ به سخنان پیامبر(ص) و نهج‌البلاغه است.
وی افزود: وقتی ایشان دیدند که آقای مهدی هوشمند بر ایشان تقدم پیدا کرده است با او تماس گرفته و از او اجازه می‌گیرد که مدارکی را که ایشان مصدریابی کرده است را ذکر کنند. البته در بازیابی منابع و مدارک نهج‌البلاغه، ایشان منفرد نیستند و متواضعانه به آثار برخی افراد دیگر هم ارجاع داده‌اند.
معارف تاکید کرد: ایشان خدمات مختلفی به نهج‌البلاغه داشته‌اند ولی از نظر بنده یکی از بهترین و موفق‌ترین خدماتشان کوشش در بازیابی اسناد و مدارک نهج‌البلاغه است. این سخنان خود را به جمله‌ای از خود ایشان مستند می‌کنم؛ ایشان در مقدمه پرتوی از نهج‌البلاغه 12 نکته دارد که در نکته ششم آورده است: هدف من تعیین مدارک و اسناد هر خطبه است، آن هم از مصادر قبل از سید رضی و شمار بسیاری از دانشمندان اهل سنت.
انتهای پیام
