به گزارش ایکنا، حضور زنان در اجتماع و در حوزههای مختلف در سالهای اخیر رشد قابل توجهی داشته و بسیاری از این زنان با زیرپا گذاشتن کلیشههای جنسیتی در بسیاری از فعالیتها حضور پیدا کرده و در برخی از موارد مردان را هم پشت سر میگذارند.
با این همه هنوز عرصه برای برخی از زنان چندان باز نیست. این موضوع در رابطه با بانوان مسلمان صادق است که بیشتر اوقات به دلیل داشتن حجاب مورد قضاوت قرار گرفته و به دلایلی که بیشتر به نگاههای سنتگرایانه مربوط است محدود میشوند.
با این همه در سالهای اخیر و با تغییراتی که به دلایلی مانند حضور گسترده شبکههای اجتماعی و فناوریهای جدید در جوامع رخ داده است، زنان مسلمان میتوانند در بیشتر حوزههای کاری که شاید پیش از این ورود به آنها برای زنان و خصوصاً بانوان محجبه ممکن نبود، وارد شده و موفق هم بشوند.
شاید گزارشگری ورزشی یکی از حوزههایی باشد که از زمان شروع به طور سنتی در اختیار مردان بوده اما فادومو اولو (Fadumo Olow) یکی از زنانی است که در این عرصه تبدیل به یکی از نمونههای موفق و نمادی از اعتماد به زنان است. اما نکته متمایز کننده کار وی این است که فادومو مسلمانی معتقد و پایبند به حجاب است.
فادومو اولو، یک روزنامهنگار ورزشی، گوینده و مفسر در Sky Sports انگلیس است. او قبلاً برای Telegraph Women’s Sport کار میکرد و همچنین با برندهایی مانند آدیداس و COPA90 همکاری داشته است.
در سال 2019، اولو جایزه Ones to Watch را دریافت کرد. او مؤسس پادکستی به نام «فکر کنم او در آفساید است»(I Think She’s Offside) هست. علاوه بر اینها، اولو یک داوطلب مؤسسه خیریه Aik Saath است. این مؤسسه با جوانان از جوامع، مذاهب و پیشینههای مختلف برای ترویج و تشویق حل مشکلات و انسجام جامعه از طریق آموزش، کمپینها و پروژهها کار میکند.
گزارشگر ورزشی Sky Sport که 27 سال دارد، اولین بار حجاب داشتن را در حدود 11 سالگی آغاز کرد. اولو میگوید که حجاب او تحت تأثیر دیدن اعضای جامعه مسلمانان، خانواده و دوستانش بوده که حجاب داشتند.
او درباره ارتباطش با حجاب در گفتوگویی که با Sky News داشت، گفت: قبل از 16 سالگی خیلی راحت با حجاب کنار میآمدم. شاید هم زیاد آن را درک نمیکردم اما بعدها تلاش آگاهانهای برای درک حجاب انجام دادم.
اولو تصریح کرد که بعد از 16 سالگی، حجاب را جدیتر گرفتم و این مرا به ایمانم نزدیک کرد.
این روزنامهنگار مسلمان گفت: حجاب به من کمک میکند بیشتر از آن چیزی که یک فرد معمولی فکر میکند به رشد کردنم کمک شود. حجاب به من احساس قدرت، آرامش و آسایش میدهد.
اولو در حوزه دفاع از حقوق زنان مسلمان ورزشکار و حق آنها برای داشتن حجاب فعالیت داشته است. برای مثال پس از اینکه فدراسیون فوتبال فرانسه استفاده زنان مسلمان فوتبالیست از حجاب را ممنوع کرد، با انتقاد از این اقدام نوشت: به عنوان یک زن مسلمان قدرت ورزش را میشناسم و آن را با جوانانی که با آنها کار کردهام دیدهام. اما وقتی چنین قانونی بدون اعتراض یا مخالفت تصویب میشود، احساس میشود که ما هرگز نمیتوانیم برنده شویم.
این روزنامهنگار مسلمان در بخش دیگری از یادداشت خود که در Telegraph منتشر شد، نوشت: وقتی زنان مسلمان ساکت هستند، ما قربانی ایمان خود، اسیر در غل و زنجیر حجاب و مظلوم شمرده میشویم. با این حال، وقتی صحبت میکنیم یا بر انتخابهای خود تأکید میکنیم، به گونهای تصور میشویم که گویی اسلام را در جهان اجرا میکنیم، یا به ما گفته میشود که به آن تعلق نداریم.
قدرت و توانایی یک زن با چیزی که او برای پوشیدن انتخاب میکند به حداقل نمیرسد. راه واقعی توانمندسازی زنان با ایجاد محیطهای خوشایندی است که در آن احساس مشارکت داشته باشند، جایی که لحظاتی تاریخی برای زنان مسلمان در سراسر جهان در ورزش رخ میدهد. مانند زمانی که فیفا قوانین منسوخ شده را در سال 2014 لغو کرد تا به زنان مسلمان اجازه دهد در طول رقابتهای فوتبال حجاب داشته باشند.
وی در یادداشت خود به زنان مسلمانی اشاره کرده که موفقیتهای ورزشی بزرگی به دست آوردهاند: در بریتانیا، دیدن خدیجه ملا از خط پایان عبور کرد تا اولین محجبهای باشد که جام ماگنولیا (مسابقات دومیدانی زنان که جنبه خیریه هم دارد) را در سال 2019 برنده شد و من را احساساتی کرد. همانطور که تماشای رملا علی اولین زن مسلمانی بود که در سال 2015 قهرمانی بوکس انگلیس را به دست آورد. مدال برنز ابتهاج محمد در مسابقات شمشیربازی المپیک ریو باعث شد که او اولین زن آمریکایی باشد که با حجاب در المپیک شرکت میکند. سه سال بعد، دلیله محمد رکورد جهانی خود در دوی 400 متر با مانع را در مسابقات جهانی دو و میدانی 2019 شکست. در خارج از ورزش، ملاله یوسف زی به عنوان جوانترین دریافت کننده جایزه صلح نوبل در سال 2014 به عنوان نماد جهانی امید و انعطافپذیری دیده میشود.
وی تصریح کرد: برای زنان و دختران در فرانسه، ممنوعیت حجاب توسط سیاستمداران وضع شده است. اجبار زنان به نداشتن حجاب سوء استفاده از قدرت است، اما وقتی زنان مجبور به کنارگذاشتن پوشش خود میشوند، خشم علیه این اقدام کجاست؟ چه ورزش باشد یا هر جای دیگری.
اولو نوشت: فرانسه ممنوعیت حجاب را جنگ علیه افراطگرایی مینامد، اما برای هزاران زن و دختر در سراسر کشور، این قانون جنگ علیه آزادی بیان و اعتقادات دینی آنهاست و آنها را بیشتر از جامعه خود تبعید میکند. دولت با اعمال این ممنوعیت _ خواه عمداً یا ناخواسته _ زنان مسلمان محجبه را مجبور به زندگی در داخل خانه میکند. دختران کنار گذاشته میشوند و حضور آنها در ورزش به دلیل این حکم آسیب خواهد دید.
تنها سه سال پس از قهرمانی هفت مرد مسلمان در جام جهانی (قهرمانی فرانسه در جام جهانی 2018)، زنان مسلمان با حجاب نمیتوانند در ورزشهای پایه شرکت کنند، بنابراین شانس آنها برای رسیدن به سطوح بالای ورزش مختل میشود. پیام روشن است: مسلمانان به فرانسه خوش آمدند، اما خوشآمدنی برای دیده شدن آنها در کار نیست و همانطور که بارها و بارها اتفاق میافتد، زنان محجبه بدترین آسیب را میبینند.
انتهای پیام