حسن موسوی چلک، رئیس انجمن مددکاری، در گفت وگو با ایکنا، با اشاره به افزایش آمار آسیبهای اجتماعی در حوزه خانواده اظهار کرد: با وضعیتی در کشور مواجه هستیم که نوک پیکان آسیبهای اجتماعی متوجه خانواده است؛ این پیکان جایی را تخریب میکند که با قانون، زور و پول نمیتوان آن را ترمیم کرد. در صورت ترمیم هم کار بسیار سختی را پیش رو داریم.
وی افزود: فرهنگ گفتگو، روابط خویشاوندی و صلهرحم کمتر شده و شبکههای عام اجتماعی بر روابط خانوادگی تأثیر منفی گذاشتهاند. شاید نتوانیم اینها را به صورت ملموس ببینیم، اما تهدیداتی هستند که به افزایش آسیبهای خانواده کمک میکند.
موسوی چلک با بیان اینکه کاهش روند ازدواج و افزایش طلاق نگرانکننده است گفت: خشونتهای خانگی از کودکآزاری تا سالمندآزاری، نبود نشاط خانواده، کمرنگ شدن مسئولیتهای اجتماعی خانواده و فقر محبت همگی بر روی آسیبهای اجتماعی تأثیرگذار هستند.
وی ادامه داد: خانوادهها بانشاط نیستند و مشکلات اقتصادی و سبک زندگی از معماریهای خانه تا نگرانیها روی نشاط خانوادهها تأثیر منفی میگذارد. پژوهشی سال گذشته در مورد خانوادهها انجام شد که از 20 عامل تأثیرگذار بر کاهش نشاط خانوادهها ۵ عامل آن نگرانی خانوادهها بود و به این دلیل خانوادهها از بودن با یکدیگر لذت نمیبرند و آثار آن را در محیط اجتماعی و بیرون از خانه مشاهده میکنیم.
آینده و امنیت کشور در گرو خانواده است
رئیس انجمن مددکاری تصریح کرد: اگر بخواهیم آینده و امنیت کشور را جدی بگیریم، باید موضوعات مربوط به خانواده را جدی گرفت، نه اینکه خانواده را یک جزیره کرده و تنها برای آن تصمیم گرفت، چراکه در این صورت هیچ اتفاقی مثبتی رخ نمیدهد، تصمیمهای سیاسی، اقتصاد، سلامت روان و سلامت اجتماعی بر موضوع خانواده و به تبع آن سایر نهادها تأثیر گذاشته و باید همهجانبه خانواده را مدنظر قرار داد.
وی تأکید کرد: اگرچه دولت و ارگان های دیگر نباید در نهاد خانواده دخالت داشته باشند، اما آثار تصمیمهای سیاسی و اقتصادی این نهادها خود را در خانواده نشان میدهد. از چند زاویه باید به دنبال راهکار برای این موضوع بود بخشی از آن سیاستگذاریهای درست و بخشی نیز تصمیمگیریهای سیاسی، اقتصادی و بخشی دیگر نیز آموزش است. با آموزش به روابط بهتر بین اعضای خانواده میرسیم.
موسوی چلک با اشاره به افزایش فشارهای اقتصادی بر خانوادهها بیان کرد: امروز خانوادهها باید مراقب خود بوده و برای یکدیگر وقت بگذارند. اینها چیزهایی نیست که کسانی دیگر مانند دولتها برای خانواده به ارمغان آورند، بلکه خانواده خود باید دست به کار شود و خودمراقبتی را از آغاز کند.
وی با بیان اینکه اخلاق در جامعه ضعیف شده است گفت: افزایش خشونتهای خانگی نتیجه ضعف اخلاق است؛ برای این موضوع نیز نیاز به آموزش مدارا و صبر داریم. این نیاز به آموزش در مردم ایجاد شده، اما دسترسی به مراکز و منابع محدود بوده و یا اینکه پس از آموزش به خانوادهها استمراری در این موصوع وجود ندارد.
رئیس انجمن مددکاری کشور با اشاره به اینکه مدیریت کشور در حوزه خانواده خوب کار نکرده است اظهار کرد: با این بهانه که دولتها خوب کار نکردهاند نباید خانواده منفعل باشد. اگرچه سیاستگذاریهای اشتباه در این حوزه مردم را منفعل کرده است. بزرگترین ایراد کشور ورود دولتها به بعضی حوزهها مانند خانواده است که امروز بزرگترین چالشها را به وجود آوردهاند، زیرا مردم زندگی خود را پیش میبردند و میدانند چگونه با داشتههای خود زندگی کنند این همان تابآوری و مهارت زندگی است که امروزه گم شده است.
تابآوری خانواده و مهارتهای زندگی
وی با تأکید بر نقش سیاستگذاریهای رسانه و سیاستگذاریهای اجتماعی برای افزایش تابآوری خانواده و مهارتهای زندگی یادآور شد: این دو سیاستگذاری برای تأثیر بر خانواده باید منطبق با یکدیگر باشند، اما هر دو بخش ناکارآمد بوده و شاهد هیچ تأثیر مثبتی در خانواده نیستیم. به همین دلیل بازهم تأکید میکنم که خانواده باید با مسئولیت اجتماعی به خودمراقبتی از خود بپردازد، نه اینکه در انتظار دولتها و سیاستهای دولتی باشد.
انتهای پیام