وی هنجار را رویه معمول رفتار اجتماعی برشمرد که از یک الگو تبعیت میکند و برای یک گروه خاص به منظور برطرف کردن یک نیاز شکل میگیرد و گفت: بن مایه هنجارها نیز ارزشها هستند اما به رویههای رفتاری مربوط نمیشوند و در واقع همان چپزی هستند که جامعه تمایل رسیدن به آن را دارد در صورتی که هنجارها تعریف شده و بایدی هستند.
علی احمدی ادامه داد: عدالت و انصاف یک ارزش محسوب میشود اما رویههای رفتاری معمولا در هنگام معامله هنجار نام دارد. ارزشها دچار تغییر نمیشوند و هدف تلقی میشوند و بین جوامع عمومیت بیشتری دارند و در زمان طولانیتری پا برجا هستند ولی هنجارها دچار تغییر و از شکلی به شکل دیگر تبدیل میشوند.
ارزشها
در طول زمان کمرنگ میشوند
این جامعه شناس با اشاره به اینکه برخی ارزشها در طول زمان کمرنگ میشوند و تا حدی از مقبولیت آنان کاسته میشود اظهار کرد: این امر به دلیل تغییر اولویتها است، به عنوان مثال در گذشته یک مغازه دار نسبت به نیازمندان محله رحم و مروت بیشتری داشت، اما امروز به دلیل زندگی مصرفی و تلاش برای ارتقای پایگاه اجتماعی خود منفعت طلبی و کسب درآمد بیشتر را ترجیح میدهد.
اینجاست که انصاف رنگ میبازد
وی شرایط عمومی جامعه را در تغییر اولویتهای شهروندان مؤثر خواند گفت: در دورهای که بحرانهای اجتماعی و اقتصادی رخ میدهد ارزشها نیز تا حدی اهمیت خود را از دست میدهند. به عنوان مثال در دورهای که جامعه با مشکلات اقتصادی روبرو است ارزش دستگیری به دلیل تنگ تر شدن وضعیت مالی مردان کم رنگتر میشود و یا انصاف به دلیل اینکه فرد سعی در نجات خود از بحران مادی دارد در رفتارهای اقتصادی افراد تا حدی رنگ میبازد.
اساس ارزشها هرگز از بین
نمیروند
علی احمدی ادامه داد: اساس ارزشها هرگز از بین نمیروند اما به دلیل تغییر اولویت ممکن است ارزشها در برخی موقعیتهای زمانی دچار افت و خیز شوند.
این جامعهشناس لازمه تقویت ارزشها را آموزش و آشنایی افراد از کودکی با ارزشهای اخلاقی دانست و گفت: اگر این آموزش به صورت مستقیم و غیر مستقیم به کودکان ارائه نشود، در بزرگسالی در باورهای آنان از جایگاه مستحکمی برخوردار نخواهد بود.
وی با ذکر مثالی اظهار کرد: مشارکت برای دستیابی به خیر عمومی یک ارزش محسوب میشود و در جامعه ژاپن این مهم از کودکی در ذهن دانشآموزان درونی میشود تا آن این امر مهم را جزو وظایف اجتماعی خود بدانند.