Tövbə surəsində möminin xüsusiyyətlərini tanıtmaq
Tehran Universitetinin Quran və İtrət Tələbə Məktəbinin elmi heyətinin üzvü Hani Çitçianın “Tövbə” surəsində tədəbbür ilə bağlı mülahizələr silsiləsinin iyirmi dördüncüsü keçirilib. O, burada “Cəmiyyətin birliyinin qorunub saxlanmasında və artırılmasında möminlərin rolu” barədə danışıb. Onun mətnini aşağıda oxuya bilərsiniz:
Tövbə surəsində möminin xüsusiyyətləri açıqlanır. Onun daxilində xüsusiyyətlər olmalıdır, əks halda o, mömin deyil və bu xüsusiyyətlər təkcə zahiri deyil. İmam Səccadın (ə) zamanında və Kərbəla hadisəsindən sonra bir şəxs onu cihadda iştirak etməyə razı salmaq üçün gəldi. İmam Səccad (ə) “Tövbə” surəsinin 112-ci ayəsini oxudu ki, cihada birlikdə gedə biləcəyimiz elə bir adam tapsan, mən gələrəm.
"(Onlar Allaha) tövbə, ibadət və şükür-səna edənlər, oruc tutanlar (və ya cihad uğrunda, elm təhsil etmək üçün yurdundan ayrılıb başqa yerlərə gedənlər), rüku və səcdə edənlər (namaz qılanlar), yaxşı işlər görməyi əmr edib pis işləri yasaq edənlər və Allahın hədlərini (halal-haramı) qoruyanlardır. (Ya Rəsulum!) Belə möminləri (Cənnətlə) müjdələ!".
Cihad öldürmək və oynamaq demək deyil. Dindarlığı və hidayəti yaymaq niyyətində olan şəxs həqiqi xüsusiyyətlərə malik olmalı, sonra lazım gəldikdə və müdafiə edərkən qılıncdan istifadə etməlidir. Biz öldürmək və öldürülmək üçün gəlməmişik. Məsələnin mahiyyəti hidayətdir, bu xüsisiyyətlərə malik olmamaq mümkün deyil.
Döyüşdə İslamın əsası imanla döyüşməkdir və bundan başqa bir əsası yoxdur. Peyğəmbər (s) müharibə əmri verəndə möminlərin müharibəsini nəzərdə tutur. Bütün peyğəmbərlərin məntiqində döyüş meydanının xalisləşdirilməsi qeyd edilmişdir. Ən faciəli şəkildə şəhid olan 70 nəfər dünyanı oyadır. Həm surə, həm də Peyğəmbərin (s) həyatı göstərir ki, onlar döyüş meydanında mücahidi xalisləşdirməyə diqqət yetiriblər. Heç bir şəkildə nəyin bahasına olursa olsun ordu toplamayıblar.
İslam məntiqində əsir götürülürsə, məqsəd onunla pul qazanmaq yox, onu hidayət etməkdir. Döyüş hidayət üçündür; Ona görə də mömin müxlis olmalıdır. Peyğəmbər (s) və Əhli-beyt (ə) döyüş meydanlarında bu qaydaya riayət edilmişdir.
Sözügedən ayədə “Taib” hər an Allaha üz tutan və qayıdan kimsə deməkdir. Bəndəlik də pərəstiş etmək mənasındadır. Yəni yalnız Allahı öz vəlisi hesab edir və həyatında Allahın hökmündən başqa hökm yoxdur.
"Həmd" tərifləmək deməkdir. Bu tərif demək bəh-bəh demək mənasında deyil. Bir şeyi tərifləyəndə özündə ona meyl edirsən. Tərif əsl mənada insanda bir növ itaət və ibadət yaradır. Bu o deməkdir ki, siz həqiqətən bəyəndiyiniz bir şeyi tərifləyirsiniz və onun kimi olmaq sizin üçün vacibdir.
“Saih” lüğətdə daimi hərəkət etmək mənasındadır. Mücahid dayanan deyil, daim hərəkətdədir. Bu hərəkət inkişaf yolunda edilir. "Rake" sözü də Allah haqqında təbii olaraq təyin olunan rüku, tam itaət və təslim mənasında deyilmişdir. Boynunu asmaz və etdiyi hər şey Allahın əmri ilə olur. Səcdəyə gəlincə, onlar da demişlər ki, son bəndəlik onda Allah qarşısında nəfsin olmaması deməkdir.
"Əmr be məruf" cümləsi də yaxşılığa əmr etmək mənasındadır. "Nəhy əz münkər" cümləsi də pis işlərdən çəkindirmək mənasındadır. Sonra da Allahın hüdudlarını qorumaq bəyan olunur. Bu son üç maddənin praktiki tərəfi daha çoxdur. Bu şəxsdən daha sonra cihad etmək və şirkin qarşısında dayanmaq istənilir. Bu çox ağır işdir. Bu ikisini bir bir yerdə toplamaq “Tövbə” surəsində mömini tanıtmağın xülasəsidir.
4104560
