ایجاد احساس ارزشمندی در مخاطب یکی از نکاتی است که برخی مدیران مؤسسات قرآنی برای آن اهمیت ویژهای در تعریف اهداف و طراحی برنامههای خود قائل هستند. تشخیص نیاز مخاطب و تلاش برای رفع آن، دانستن علایق او و تعریف برنامههایی برای ایجاد فضایی نشاطبخش و در یک جمله ارج نهادن به مخاطب، مهمترین نکتهای است که عبدالمجید جزایری، مدرس سی ساله قرآن کریم در گتوند و مدیر سابق دارالقرآن امام صادق(ع) این شهرستان بر آن تأکید کرد.
متن گفتوگو خبرنگار ایکنای خوزستان، با این مدرس پیشکسوت قرآن کریم و مدیر مؤسسه قرآنی تازه تأسیس «گلهای بهشت» را در ادامه تقدیم مخاطبان میشود:
ایکنا ـ در جذب مخاطب نسل جدید چه چالشهایی پیش روی مؤسسات قرآنی قرار دارد؟
اولین مشکلی که مؤسسات قرآنی در بدو فعالیت خود با آن مواجه هستند مسائل مالی است، چون دستگاههای قرآنی و فرهنگی فقط اجازه فعالیت به ما میدهند و حمایت مالی از مؤسسات ندارد. از طرفی در جامعه ما هم این موضوع فرهنگسازی نشده است که خانوادهها برای آموزش قرآن هزینه کنند، در صورتی که برای آموزشهای دیگر هزینه میکنند. یک مدیر قرآنی باید علاقه به کار و از طرف دیگر روابط عمومی بالایی داشته باشد تا بتواند با خیرین و نهادهای مختلف ارتباط برقرار کند و بتواند گلیم موسسه خود را از آب بکشد.
آرزوی من این است که مؤسسات قرآنی بیش از این با یکدیگر نشست برگزار میکردند و در یک فضای هماندیشی، به بیان تجربیات خود میپرداختند تا جزیرهای کار نکنند. با تبادل تجربیات بهتر میتوان کار کرد.
ایکنا ـ آیا برای جذب مخاطب نسل جوان و بهبود فضای فعالیتهای قرآنی راهکاری دارید؟
در شهرستان گتوند در طول سالهای فعالیت در دارالقرآن برای جذب مخاطب و قرآن آموز مشکل نداشتیم. اگر مدیر قرآنی ذوق و خلاقیت و علاقه داشته باشد میتواند قرآنآموزان بسیاری جذب کند. مدیر قرآنی باید مخاطبشناس باشد و ببیند قرآنآموز او، چه علاقه و چه نیازی دارد. فعالیت ما باید بتواند نیازهای او را رفع کند.
برای مثال ما در دارالقرآن کریم شهرستان گتوند برای قرآنآموز از ابتدا تا پایان ترم برنامههای متنوعی داشتیم. مربیان ما ملزم بودند که با هدایا وارد کلاس شوند و برای حضور منظم قرآنآموز، حضور فعالانه او در کلاس، پاسخگویی مناسب و هر نکته مثبتی که در قرآن آموز میبینند به او هدیه بدهند.
علاوه بر این، ما به صورت متوالی برای قرآن آموزان اردو برگزار میکردیم و فعالیتهای تشویقی فوق برنامه داشتیم. برای مثال بلیت سالن فوتبال و استخر را با هماهنگی مجموعههای ورزشی شهرستان تهیه میکردیم و در اختیار مربی میگذاشتیم و او برای تشویق قرآنآموزان به آنها بلیت هدیه میداد. این تشویقها باعث میشد قرآن آموزان که دانشآموز بودند مبلغ دارالقرآن باشند و به همین دلیل بچههای دیگر نیز با علاقه به سمت ما میآمدن؛ از طرفی خانوادهها هم از این تشویق و ترغیبها خوشحال میشدند.
در کنار توجه به مخاطب، برای خانوادههای قرآن آموزان هم جلسات تربیتی، روانشناسی و مشاوره تحصیلی فرزندان برگزار میکردیم؛ یعنی نیاز خانواده را هم برطرف میکردیم. بعد از پایان ترم، مراسم بزرگی به عنوان تقدیر از قرآنآموزان برگزیده شهرستان در مصلای شهرستان برگزار میکنیم و گواهینامه پایان دوره قرآنآموزان را در حضور خانوادهها و مسئولان به آنها تقدیم میکنیم. این فضا باعث خوشحالی خانواده و قرآنآموزان میشد. بعد از آن هم هدایایی برای قرآنآموزان تهیه میکردیم، به مدارس آنها میرفتیم و در برنامه صبحگاه مدرسه به آنها تقدیم میکردیم.
یکی دیگر از برنامههای ما این بود که از تمام فعالیتهای قرآنآموز در طول سال فیلم و عکس تهیه میکردیم و در همایش سالانه خانوادگی که برگزار میکردیم نماهنگ این فعالیتها را برای خانوادهها پخش میکردیم و این کارها را متواتر انجام میدادیم.
در برنامههای خود مشکلات مالی داشتیم، اما کم یا زیاد خدا را شکر توانستیم از عهده آنها برآییم. هیچگاه به دنبال آن نبودیم که هدایای سنگین و نفیس تهیه کنیم چون در این صورت نمیتوانستیم از همه بچهها قدردانی کنیم.
ایکنا ـ پیشنهاد شما برای گسترش فعالیت مؤسسات قرآنی چیست؟
پشنهاد میکنم خبرگزاری ایکنا به سراغ مؤسسات شهرهای کوچک مانند لالی، گتوند، ملاثانی و ... برود و ببیند افرادی که توانستند در این شهرهای کوچک موفق عمل کنند چه کارهایی کردهاند تا بتوان از این گونه افراد الگوبرداری کرد. اگر ایکنا بتواند بانی خیر باشد - گرچه چنین وظیفهای در این راستا ندارد - و در سال یک همایش با شرکت مؤسسات قرآنی شهرهای کوچک برگزار کند تا آنها راهکارهای موفقیت خود را بیان کنند و در آنجا هر فرد به بیان تجربیات خود بپردازد، قدم بلندی در جهش و گسترش فعالیت مؤسسات قرآنی برداشته است.
چنانچه هر مؤسسه یا مدیر و مربی قرآنی نیاز به مشاوره و راهنمایی در حوزه شیوه مدیریت کلاس و مدیریت قرآنی داشته باشد، ما در شهرستان گتوند این آمادگی را داریم به صورت کاملاً رایگان تجربیات خود را در اختیار آنها بگذاریم و در حد توان حتی اندک برای رفع مسائل مادی و معنوی مؤسسات قرآنی آماده همکاری هستیم.