صحیفه امام(ره) حاوی سخنرانیها، نوشتهها و شرح دیدارهای امام با مسئولان و اقشار مختلف مردم بوده که دارای محورهای سیاسی، فکری، اجتماعی و فرهنگی است. همزمان با فرارسیدن ماه محرم، برخی از سخنان امام(ره) درباره محرم و عاشورا بهصورت روزانه منتشر میشود.
شما انگیزه این گریه و این اجتماع در مجالس روضه را خیال نكنید كه فقط این است كه ما گریه كنیم براى سیدالشهدا. نه سیدالشهدا احتیاج به این گریهها دارد و نه این گریهها خودش- فى نفسه- كارى از آن مىآید، لكن این مجلسها مردم را همچو مجتمع مىكنند و یك وجهه مىدهند. این جنبه سیاسى این مجالس بالاتر از همه جنبههاى دیگرى كه هست. بیخود بعضى از ائمه ما نمىفرمایند كه براى من در منابر روضه بخوانند. بیخود نمىگویند ائمه ما به اینكه هر كس كه بگرید، بگریاند یا صورت گریه، گریه كردن به خودش [بگیرد] اجرش فلان فلان است. مسأله، مسئله گریه نیست. مسأله، مسئله تباكى نیست. مسأله، مسئله سیاسى است كه ائمه ما با همان دید الهی که داشتند می خواستند این ملت ها را با هم بسیج کنند. و یکپارچه کنند از راه های مختلف. این ها را یک ارچه کنند تا آسیب پذیر نباشند. (صحیفه امام جلد ۱۳ صفحه ۳۲۳)
اين كلمه «كل يوم عاشورا و كل ارض كربلا» يك كلمه بزرگي است كه اشتباهي ميفهمند. آنها خيال ميكنند كه يعني هر روز بايد گريه كرد! لكن اين محتوايش غير از اين است. كربلا چه كرد، ارض كربلا در روز عاشورا چه نقشي را بازي كرد، همه زمينها بايد آنطور باشند. نقش كربلا اين بود كه سيدالشهدا - سلام الله عليه - با چند نفر جمعيت و عدد معدود، آمدند كربلا و ايستادند در مقابل ظلم يزيد و در مقابل دولت جبار. در مقابل امپراطور زمان ايستادند و فداكاري كردند و كشته شدند، لكن ظلم را قبول نكردند، و شكست دادند يزيد را. همه جا بايد اينطور باشد. همه روز هم بايد اينطور باشد. همه.
بايد ملت ما اين معنا را داشته باشد كه امروز روز عاشوراست و ما بايد مقابل ظلم بايستيم؛ و همين جا هم كربلاست و بايد نقش كربلا را ما پياده كنيم، انحصار به يك زمين نداشته؛ انحصار به يك افراد نداشته. قضيه كربلا منحصر به يك جمعيت هفتاد و چند نفري و يك زمين كربلا نبوده. همه زمينها بايد اين نقشه را اجرا كنند، و همه روزها ...
اساس را بايد حفظ بكنيم. اساس اسلام است، و جمهوري اسلامي با محتواي اسلامي. بايد كوشش كنيد تا حفظ بشود اين مجالس و مجامع اسلامي را بايد حفظ بكنيد. هر دو جهت بايد باشد. نه آنطوري كه سابق بود و اصلش كاري به دستگاه ظلم نداشتند. آن هم با يك تبليغاتي كه شده بود. نه آنكه ما بياييم نمازمان را بخوانيم، و برويم سراغ كارمان توي خانهمان بنشينيم؛ اهل منبر هم بروند و چهار تا كلمه روضه بخوانند، و فوقش هم چهار تا كلمه اخلاق بگويند و بروند تو خانههاشان بنشينند. بايد در مقابل ظلم، در مقابل ستم، بايستند.(صحیفه امام جلد ۱۰ صفحه ۱۲۲).
انتهای پیام_