حجتالاسلام غلامرضا نیشابوری، امامجمعه آشتیان در گفتوگو با خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا) از استان مرکزی، گفت: خداوند متعال برای در امان ماندن از آتش جهنم راههایی را به انسان سفارش کرده که با رعایت آنها میتوان سعادت دنیوی و اخروی را به دست آورد.
وی با بیان این مطلب که اطعام افراد روزهدار در ایام ماه مبارک یکی از راههای در امان بودن از آتش جهنم است، اظهار کرد: نقل است در کلام نبی مکرم اسلام(ص) که در مورد فضیلت ماه مبارک رمضان فرمودند؛ هر کس یک مؤمن روزهدار را افطاری دهد برای او در نزد خداوند ثواب یک بنده آزاد کردن در راه خداوند نوشته میشود.
نیشابوری در ادامه پیرامون رابطه روزه با ولایت گفت: در تمام عبادات، ولایت جایگاه محوریت دارد تا جایی که در کلام امیرالمؤمنین(ع) آمده است؛ «جایگاه و موقعیت من در میان مردم و عبادت مانند میله وسط آسیاب است که اگر نباشد از هم میپاشد»؛ بنابراین محور عالم هستی ولی معصوم است که ولایت خود را از ولایتالله میگیرد.
این مقام مسئول قبولی عبادتها را در گرو پذیرفتن ولایت عنوان کرد و با اشاره به اینکه ولایت قلب جامعه و ناخدای کشتی اسلام است به حدیثی از امام باقر(ع) که فرمودند؛ اسلام بر 5 پایه نماز، زکات، روزه، حج و ولایت استوارست استناد کرد و گفت: در دین مبین اسلام به ولایت ویژه پایبندی و استواری در این راه سفارش ویژه شده است.
وی در رابطه با عدم قبولی روزه به فرمایش امام صادق(ع) که فرمودند؛ «کسی که با امامش مخالفت کند، عبد فراری تا برگردد، زن ناسازگار تا توبه کند و فرزند عاق مگر اصلاح شود» اشاره کرد و افزود: بندگان مؤمن و با اخلاص با در پیش گرفتن آداب اصلی و مهم ایام رمضان میتوانند در ایجاد تحولی عظیم در روح و روان خود تأثیرگذار باشند و زمینه پذیرش روزهداری خود را در درگاه خداوند فراهم کنند.
نیشابوری بابیان اینکه مهمترین مسأله شیعه در طول تاریخ بحث امامت بوده است، اظهار کرد: مشکل امروز شیعه با ابرقدرتها مسأله امامت است؛ چرا که طبق نظر شیعیان امامت فقط باید به دست صالحان باشد و فاسدان و مستکبران حق حکومت ندارند؛ بنابراین طبق این نظریه مهم ولیفقیه به واسطه نزدیکترین شخص به امام معصوم میتواند اصلاح امور را به دست گیرد.
امامجمعه آشتیان در پایان سخنان خویش عدم رهبری واحد و شجاع را عامل شکست برخی از جوامع اسلامی همچون یمن، بحرین و دیگر کشورهای اسلامی بیان کرد و گفت: بدون تردید اگر بحث امامت و رهبری در این جوامع مرتفع نشود نمیتوان انتظار داشت مردمشان به آسایش برسند.