نگاهی نو به هجرت امام خمینی(ره) به پاریس

در سی‌امین روز از شهریورماه سال 1281 کودکی چشم به جهان گشود که سال‌ها بعد سکاندار مؤثرترین انقلاب دنیا شد، روح‌الله موسوی خمینی «بنیانگذار نظام جمهوری اسلامی ایران» که با اندیشه‌ای ژرف و ایمانی راسخ و مبتنی بر آموزه‌های قرآنی و سیره اهل بیت(ع)، رهبری نهضت مردمی را بر عهده داشت. از جمله روزهای مهم و اثرگذار زندگی این عالم مجاهد در تبعید به سر رفت، روزهایی که به فرصت بدل شد.

عطیه حاجی‌قاسمی، مدیر مهدقرآن استان گلستان در گفت‌و‌گو با ایکنا از گلستان به‌‌مناسبت سالروز هجرت امام خمینی(ره) از عراق به پاریس اظهار کرد: نجف، شهری با جایگاه علمی و حوزوی بی‌نظیر اما محدود از نظر رسانه‌ای و سیاسی بود اما فشارهای حکومت بعث عراق و تلاش‌های رژیم پهلوی برای منزوی کردن امام، باعث شد صدای ایشان نتواند گسترده شنیده شود.

وی با بیان اینکه از نگاه متفاوت، این هجرت را می‌توان نه به‌عنوان فرار از فشار سیاسی، بلکه به‌عنوان حرکت از یک فضای پر از محدودیت به سمت فضای مدرن دانست، افزود: پاریس جایی بود که پیام ایشان می‌توانست در سطح جهانی پخش شود؛ به عبارتی در این هجرت، نجف مثل مکه دوران هجرت پیامبر(ص) بود و مدینه نیز پاریس در زمان حضرت امام (ره).

مدیر مهدقرآن استان گلستان تصریح کرد: انتخاب پاریس، یک عمل استراتژیک بود، زیرا فرانسه مرکز تجمع خبرنگاران و رسانه‌های بین‌المللی بود که این حضور امام خمینی(ره) در نوفل‌لوشاتو، توجه جهانیان را به خود جلب کرد و پیام امام(ره) را به جهانیان مخابره کرد.

حاجی‌قاسمی این هجرت را یک ضرورت تاریخی برشمرد و ادامه داد: شرایط جهانی طوری بود که تنها در محیطی آزاد، پیام انقلاب می‌توانست شنیده شود، در واقع، تصمیم به حضور در پاریس، برخورد هوشمندانه با فرصت‌های تاریخی و رسانه‌ای بود.

وی در پایان تأکید کرد: اگر هجرت به پاریس اتفاق نمی‌افتاد، انقلاب ممکن بود به یک جنبش داخلی و مذهبی محدود شده و رژیم پهلوی فرصت بیشتری برای سرکوب پیدا کند، چراکه صدای بین‌المللی علیه آن وجود نداشت و این به نوعی امداد الهی تلقی می‌شود.