نشست فرهنگی «زنان و جامعه» در گرگان برگزار شد

به گزارش ایکنا از گلستان، نشست فرهنگی «زنان و جامعه» با همکاری مدرسه عالی خواهران جامعه‌المصطفی‌العالمیه نمایندگی گلستان امروز، 11 آذرماه در مؤسسه قرآنی کوثر گرگان برگزار شد.

محترم قلی‌پور، مدیر مؤسسه قرآنی کوثر گرگان با بیان اینکه حضور زنان در جامعه فرصت به شمار می‌رود، نه تهدید، گفت: امروزه نیروی انسانی مهم‌ترین ابزار قدرت به‌شمار رفته و با توجه به اینکه نیمی از نیروی انسانی جامعه را زنان تشکیل می‌دهند، باید در برخی از فرصت‌های مشروع سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی برای زنان سهم معقول و منطقی در نظر گرفت.

مدیر مؤسسه قرآنی کوثر گرگان با اشاره به حضور اجتماعی زنان در دوران قبل از انقلاب اسلامی، گفت: در دوران قبل از انقلاب اسلامی به‌دلیل نگاه ابزاری و ساختار نظام ستمشاهی و ماهیت فاسد آن، نقش اجتماعی زنان متناسب با شأن و جایگاه آنان نبوده، اما ظهور انقلاب اسلامی عاملی برای تغییر نگرش و دگرگونی اساسی در ساختار اجتماعی پدیدار شد که به حضور زنان در عرصه‌های مختلف منتج شد.

وی با اشاره به اینکه نقش اجتماعی زنان قابل انکار نیست، گفت: پدیده حضور اجتماعی و مشارکت زنان در عرصه‌های گوناگون امری مسلم بوده، لذا چگونگی شیوه حضور و عرصه تلاش همواره محل بحث و تضارب افکار دانشمندان، فرهیختگان و صاحب نظران مسائل زنان است.

عباس عبدالهی‌فر، استاد جامعه المصطفی نمایندگی گلستان در ارتباط با نگاه اسلام به جایگاه زن، گفت: اسلام احیاگر شخصیت زن و حافظ کرامت انسانی و مخالف با قید و بندهای جاهلیت، بی بند و باری و آزادی گسیخته جاهلیت نو است و حقوق سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی زنان را نیز تأمین کرده است.

وی با بیان اینکه اشتغال بی حد و مرز برای شخصیت زن تهدید به‌شمار می‌رود، تصریح کرد: اگرچه اشتغال زنان یک پدیده مهم اجتماعی است اما باید از زوایای مختلف بررسی شود؛ اگر زنان در بسیاری از عرصه‌ها حضور ندارند، به لحاظ منع شرعی و یا قانونی نیست و زنان همانند مردان از حقوق مساوی در عرصه‌ها برخوردارند، اگرچه استثنائاتی در این زمینه نیز وجود دارد.

عبدالهی‌فر با اشاره به اینکه احکام اسلام پاسخگوی تمام نیازهای فرد و جامعه است، گفت: پیامبر اسلام‌(ص) نهضت بزرگ آموزش مردان و زنان را با شعار «طلب العلم فریضة علی کل مسلم» آغاز و زنان مسلمان با توجه به امکانات و توان مالی خانواده‌ها از این فضل بهره برده‌اند و وجود کتب مختلف که به معرفی زنان راوی و شاعر پرداخته است، گواه این مدعا است.