حضرت علی بن حسین بن علی(ع) مشهور به امام سجاد(ع)، چهارمین امام شیعیان، ششمین معصوم و فرزند امام حسین(ع) پنجم شعبان سال ۳۸ هجری در مدینه چشم به جهان گشودند، زینالعابدین، سیدالساجدین و سجاد از لقبهای ایشان است. این متن به نمونهای از فضایل امام سجاد(ع) در روایات اهل سنت اشاره شده که تقدیم مخاطبان ایکنا میشود.
پیشوای چهارم شیعیان، انسانی کامل و برگزیده حق و در همه ابعاد اخلاقی، عبادی و علمی به اوج رسیده و نمونه مجسم و عینی قرآن و رسول خدا(ص) بود در دوران سیاه حکومت اموی که ارزشهای انسانی و فضایل اخلاقی به فراموشی سپرده شده بود و مردم به جای مشاهده زهد، سادهزیستی، تواضع، نوعدوستی، اخلاص، نرمخویی و رعیتپروری از زمامدارانشان در مقام خلیفه پیامبر(ص) شاهد دنیاطلبی، اشرافیت، تجملگرایی، خودمحوری و بزرگبینی آنان بودند. آن امام همام همچون خورشید فروزنده در آسمان درخشید و وجودش مجمع و منبع تمام فضایل و ارزشهای فراموش شده گشت؛ چنان که دوست و دشمن را به تحسین وا داشت. جاحظ از دانشمندان بزرگ اهلسنت در قرن سوم هجری، درباره آن حضرت مینویسد: «امام علی بن حسین؛ درباره او نظر خارجی را چون شیعه، شیعه را چون معتزلی، معتزلی چون عامی و عامی را چون خاص دیدم و کسی را ندیدم که در فضیلت او شک کند» (ابنعنبه، عمده الطالب، ص160)
محمد بن طلحه شافعی مینویسد: «او زینب عبادتکنندگان، پیشوای زاهدان، سرور پرهیزکاران و امام مومنان است. سیرهاش گواه آن است که وی فرزند صالح رسول خدا(ص) و سیمایش بیانگر مقام قرب او نزد پروردگار است.» (محمد بن طلحه شافعی، مطالبالسوول، ص77) روزی امام زینالعابدین(ع) در مجلس عمر بن عبدالعزیز که در آن سالها حاکم مدینه شد، حاضر بود و چون برخاست و از مجلس بیرون رفت، عمر از حاضران پرسید: شریفترین مردم کیست؟ حاضران گفتند: تو هستی! گفت: چنین نیست. شریفترین مردم، کسی است که هم اکنون از نزد من بیرون رفت همه مردم دوست دارند به او پیوسته باشند و او دوست ندارد به کسی پیوسته باشد (ابنشهر آشوب، مناقب آل ابیطالب، ج 4، ص181) «هذا زین العابدین، قدوة الزاهدین وسید المتقین وامام المؤمنین شیمته تشهد له انّه من سلالة رسول الله(ص)، و سمته یثبت قربه منالله. وثفناته تسجل له کثرة صلاته و تهجّده. واعراضه عن متاع الدنیا ینطق بزهده فیها...» (او زین العابدین، مقتداى زاهدین و سید متقین و امام مؤمنین بود. کسى که رفتارش گواهى مىداد که از سلاله رسول خدا(ص) است. نشانهاش ثابت مىکرد که او مرتبط با خدا است. و پینههاى پیشانىاش سند کثرت نماز و تهجّدش بود. و اعراض او از متاع دنیا، بر زهد او از دنیا گویا بود...) کتاب اهلبیت از دیدگاه اهلسنت، على اصغر رضوانى، مسجد مقدس جمکران، قم، 1385 ه.ش، ص61) امام سجاد(ع) به معنای واقعی کلمه، انسان کاملی بودکه با سیرت نیکویش، خاطره شیرین رسول خدا(ص) و امیر مومنان(ع) را در اذهان مردم تجدید و زنده کرد.
انتهای پیام