نمونه‌ای از فضائل و مناقب امام رضا(ع)

به گزارش ایکنا از گلستان، رسول خدا(ص) فرمودند: به‌زودى پاره‏‌اى از بدن من در زمین خراسان دفن مى‌شود، هیچ غمگینى او را زیارت نمى‏‌کند، مگر آن که خدا غمش را زایل مى‌کند و هیچ گناهکارى او را زیارت نمى‏‌کند، مگر آن که خدا گناهانش را مى‌‏آمرزد. در ادامه نمونه‌هایی از فضائل امام رضا(ع) بیان اشاره شده است.

«علم غیب» ‏

حسن بن على بن وشا از مسافر نقل مى‌کند: با ابوالحسن الرضا(ع) در «منى» بودم، یحیى بن خالد با گروهى از آل برمک از آنجا گذشتند. امام صلوات الله علیه فرمود: بیچاره‌‏ها نمى‏‌دانند در این سال چه بلایى به سرشان خواهد آمد، بعد فرمود: بدانید عجیب‏‌تر از این آن است که من با هارون مانند این دو انگشت خواهم بود، آنگاه دو تا انگشت مبارک را در کنار هم گذاشت. مسافر گوید: والله من معنى این کلام را نفهمیدم مگر بعد از آنکه امام را در توس در کنار قبر هارون دفن کردیم. (1)- عیون اخبارالرضا: ج 2 ص 225 باب 50.

«لقب رضا از خدا است»

ابونصر بزنطى رضوان الله علیه گوید: به امام جواد صلوات الله علیه گفتم: قومى از مخالفان شما مى‏ گویند: پدرت صلوات الله علیه را مأمون، رضا لقب داد، که به ولایت عهدى راضى شد، فرمود: به خدا قسم، دروغ گفته و گناهکار شده‏ اند. پدرم را خداى تعالى رضا لقب داده است زیرا که به خداوندى خدا در آسمانش و به رسالت رسول الله و ائمه در زمینش راضى بود.

گفتم: مگر همه پدرانت چنین نبودند؟ فرمود: آرى. گفتم: پس چرا فقط پدرت به این لقب ملقب شدند؟ فرمود: چون مخالفان از دشمنانش مانند موافقان از دوستانش از وى راضى شدند و چنین چیزى براى پدرانش به وجود نیامد، لذا از میان همه به رضا ملقب شد.(2) علل الشرایع: ج 2 ص 237 باب 172.

«مبارزه با اسراف»

روزى غلامانش میوه‏اى را خوردند ولى آن را تمام نخوردند و مقدارى مانده به دور انداختند، امام صلوات الله علیه بر آنها بر آشفت و فرمود: سبحان الله، اگر شما بى‌نیاز هستید دیگران بدان نیازمندند، بجاى انداختن، به مستمندان انفاق کنید، «سبحان الله ان کنتم استغنیتم فان اُنا ساً لم یستغنوا اطعموه من یحتاج الیه» (3) کتاب الانوار البهیة فی تواریخ الحجج الالهیة ص 107.

«فضیلت زیارت امام رضا(ع)»

رسول خدا (ص) فرمود: به‌زودى پاره‏‌اى از بدن من در زمین خراسان دفن مى‌‏شود، هیچ غمگینى او را زیارت نمى‏‌کند، مگر آن که خدا غمش را زایل مى‏ کند و هیچ گناهکارى او را زیارت نمى‌کند، مگر آن که خدا گناهانش را مى‌‏آمرزد.

«قال رسول اللّه(ص) ستّد فَنُ بضعةٌ منى بخراسان مازارها مکروب الا نفس الله کربه و لا مذنب الا غفرالله ذنوبه» (4) وسائل الشیعه: ج 10 ص 433 و 435.

امام جواد صلوات الله علیه به داوود صرمى فرمود: «من زار ابى فله الجنة» هر که قبر پدرم را زیارت کند اجرش بهشت است (5) وسائل الشیعه: ج 10 ص 433 و 435.

و در روایت دیگرى فرمود: هرکس قبر پدرم را عارفاً به حقه زیارت کند ازطرف خدا بهشت او را ضمانت مى‏ کنم: «قال ابوجعفر محمد بن على الرضا(ع) ضمنت لمن زار قبر ابى(ع) بطوس عارفاً بحقه الجّنةَ على اللّه عزوجل»(6) وسائل الشیعه: ج 10 ص 433 و 435.

«على بن موسى عالم آل محمد»

موسى بن جعفر صلوات الله علیه به پسرانش مى‏‌فرمود: برادرتان على بن موسى عالم آل محمد است، از او از دینتان بپرسید، آنچه مى‏‌گوید حفظ کنید، من از پدرم امام صادق(ع) دفعات شنیدم مى‏‌گفت: عالم آل محمد در صلب تو است اى کاش او را درک مى‏ کردم، او همنام امیرالمؤمنین على است. (7)- بحارالانوار /101/ 100/ 49.

«تواضع»

مردى از اهل بلغ گوید: در سفر خراسان در خدمت امام رضا(ع) بودم .روزى طعام خواست، همه خدمتکاران از سیاهان و دیگران را کنار سفره جمع کرد، گفتم: فدایت شوم، بهتر آن است که آنها در خوان دیگرى بخورند. فرمود: آرام باش پروردگار همه یکى است، مادرمان حوا و پدرمان آدم یکى است، مجازات بسته به اعمال است «فقال: مه ان الرّبّ تبارک و تعالى واحد، والام واحدة والاب واحد و الجزاء بالاعمال» (8) بحارالانوار /101/ 100/ 49.

«بنده نوازى»

امام صلوات الله علیه به غلامانش گفته بود: در وقت طعام خوردن اگر بالاى سرتان هم بایستم قبل از تمام کردن طعام برنخیزید، یاسر گوید: گاهى بعضى از ما را صدا مى‏‌کرد، مى‏‌گفتند: مشغول طعام خوردنند، مى‌فرمود: پس بگذارید طعامشان را تمام کنند: «قال: ان قمت على رؤوسکم و انتم تاکلون فلاتقوموا حتى تفرغوا»(9) فروع کافى: ج 6 ص 298.