Lokman suresi; Lokman Hekim'in oğluna öğütleri

Lokman, bilge bir insan olarak Hz. Davud devrinin ünlü şahsiyetlerinden biridir ve bazı tarihi rivayetlere göre Peygamber idi.

Kur'an-ı Kerim Lokman suresinde hayırsever bir babanın oğluna bazı öğütlerinden bahseder.

Lokman suresi Kur'an-ı Kerim'de 31. Suredir. 34 ayet olup 21. cüzde yer almaktadır. Mekke döneminde inmiştir. İniş sırasına göre 57. suredir.

Surenin adı Lokman'dır. Kur'an-ı Kerim'de Lokman'ın adı iki kez geçer ve bu ilahi bilgeden bahseden tek suredir.

Nerede doğduğu ve ne kadar yaşadığı konusunda farklı görüşler vardır. Ancak o, gerçek bir mümin, doğru sözlü ve insanların anlaşmazlıklarını çözmelerine yardımcı olan biri olarak bilinir.

Lokman bu surede oğluna tevhidin, ana-babaya saygı ve itaatin, namaz kılmanın, iyiliği emredip kötülükten sakınmanın, sabırlı ve tevazu sahibi olmanın, kibirden kaçınarak yumuşak ve güzel konuşma gibi dini ve ahlaki ödevlerin önemini öğütler.

Bu sure, insanları ikiye ayırır: Birinci grup müminler ve salih amel edenler, ikincisi ise yolunu kaybedenler ve müstekbirlerdir. Bazı ayetlerde onların özelliklerini, alâmetlerini, bu dünyada ve ahirette sonunun nereye varacağını anlatmışır.

Bu surenin ayetlerinin bir başka bölümünde ise yerin ve göklerin uzayın ortasında desteksiz, direksiz ve görünmez temellerle asıldığından bahsedilir.

Ayrıca bu surede tevhidin alametlerini, Cenâb-ı Hakk'ın kudret ve büyüklüğünü, Allah'ın varlığının sebeplerinden de bahsedilmektedir.

Surenin bir başka bölümünde ise öldükten sonra dirilme ve haşr konularına dikkat çekilmekte Kıymet günü için hazırlıklı olunması tavsiye edilmektedir.

Surenin son bölümünde ise sadece Allah'ın bildiği beş konuya değinilmektedir: Kıyametin vakti, yağmurun yağması ve damlaların sayısı, etkileri ve özellikleri, anne karnında ne olduğu ve akıbeti, insanın nerede ve nasıl öleceği?